ഇടനെഞ്ചിലാണ് അനന്തപൂർ!

വീട്ടിലെത്തി ബാഗ് പാക്ക് ചെയ്തിറങ്ങി.
ഇവിടെ നിന്നും വിടപറയാൻ നല്ല വിഷമമുണ്ട്. മൂന്ന് ദിവസം ഒരു കുടുംബം പോലെയായിരുന്നു. അവരുടെ സ്നേഹം പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല.

ഇവർക്കിവിടെ ഒരുപാട് പണികളുണ്ടായിരുന്നു. രാവിലെ നാല് മണിക്കെല്ലാമാണ് ഉറങ്ങിയിരുന്നത്. അതിനിടയിൽ അവർ എന്റെ കാര്യങ്ങളും നോക്കി.

ഭരത് അവിടെയുള്ള അറിയപ്പെടുന്ന എല്ലാരോടും എന്നെ പരിചയപ്പെടുത്തി.

ജീവൻ എന്നെയും കൊണ്ട് അനന്തപൂർ മുഴുവൻ കൊണ്ട് നടന്നു.

ചന്ദ്ര എനിക്കുള്ള ഭക്ഷണവും മറ്റും ഒരുക്കി.

ജോലി തിരക്കുകളിൽ നിന്നെല്ലാം ഒഴിഞ്ഞു എന്നോടൊപ്പം ഒരു സഹോദരനെ പോലെ ഒപ്പം കൂടിയ റെഡ്ഡി ബ്രോ.

അങ്ങനെ എന്നെ സ്നേഹിച്ച ഒരുപാട് മനുഷ്യർ.  നന്ദിപറച്ചിലും കെട്ടിപിടുത്തവും കഴിഞ്ഞവിടെനിന്നിറങ്ങി.

ചന്ദ്ര എന്നെ കൊണ്ടാക്കാൻ താഴെ വരെ വന്നു. അവനിക്കൊരു വിഷമമുള്ള പോലെ.

റെഡ്ഡി ബ്രോ എന്നെയും കൊണ്ട് സ്റ്റേഷനിലേക്ക്.
ട്രെയിനും ഞങ്ങളും ഒരുമിച്ചെത്തി.

ഉടനെ തന്നെ ഒരു തിരിച്ചുവരവുണ്ടാവുമെന്ന ഉറപ്പിൽ അനന്തപൂരിൽ നിന്നും യാത്രയായി.

കുറച്ചു പിന്നിട്ടതും ഒരു മെസ്സേജ് വന്നു:
I never felt like you are a stranger who came here for a work, will went after it is done. That is way you mingled with us.I felt like We are family, You are my one of the brothers. We will miss you. Hope to see you soon! :)

സ്നേഹം.
ഒരുപാടൊരുപാട് സ്നേഹം.