ഒന്ന് പുറത്തിറങ്ങി വന്നപ്പൊ ഹാൾ നിറച്ചും ആളുകൾ. സ്റ്റേജും.
നമ്മുടെ നാട്ടിൽ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട ആള് ആദ്യം സംസാരിക്കും പിന്നെ അതിൽ താഴെയുള്ള ആൾ, അങ്ങനെ വരും.
ഇവിടെ നേരെ തിരിച്ചാണ്.
അദ്യത്തെ തന്നെ ഒരുമണിക്കൂറെടുത്തു.
അടുത്തത് ആദരിക്കലാണ്.
സ്റ്റേജിലുള്ള എല്ലാരും അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും ആദരിക്കും.
ആദരിക്കേണ്ട ആളെ ഒരു കസേരയിൽ ഇരുത്തും.
എല്ലാരും ചുറ്റും കൂടും.
ഒരാൾ ബെഡ്ഷീറ്റ് അണിയിക്കും.
ഒരാൾ ഒരു പൂച്ചെണ്ട് കൊടുക്കും.
ഒരാൾ മൊമെന്റോ കൊടുക്കും.
ഒരാൾ തലയിൽ പൂവിടും.
എല്ലാരും അയാളുടെ ദേഹത്തു കൈവെക്കും.
ഫോട്ടോ എടുക്കും.
തീർന്നു.
അങ്ങനെയാ ഓരോ ആളുകളുടേയും.
നമ്മുടെ ജീവനെ ആരാധിച്ചപ്പൊ ഒരു സന്തോഷം തോന്നി.
ഇച്ചിരി ഓവർ ആയിട്ട് തോന്നി.
ഇത് ഒരു ചെറിയ പരിപാടിയാണ്. അതിന് അവസാനം സംസാരിക്കാൻ വന്ന പത്തോളം പേരെ ആദരിക്കാൻ.
ഇതു കൈയ്യടിച്ചു പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു വേണം പിള്ളാർക്ക് റിസൾട്ട് അറിയാൻ.
അവസാനം റിസൾട്ട് പറഞ്ഞു.
രോഹിത്തിന് സെക്കന്റും സുബ്ഹാന് പ്രോത്സാഹന സമ്മാനവും.
സന്തോഷം.
നല്ല പോലെ സംസാരിച്ച കുട്ടികളെ അഭിനന്ദിക്കുകയും
അവരുടെ തെറ്റുകൾ പറഞ്ഞു കൊടുക്കുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്.
മത്സരിച്ച എല്ലാർക്കും സർട്ടിഫിക്കറ്റും.
എല്ലാർക്കും സന്തോഷം.
No comments:
Post a Comment