ഒരു തേപ്പ് കഥ!

We can go to University. Wash your face. Get ready!
വീണ്ടും ജീവൻ വന്നു തട്ടിവിളിച്ചു.

വൈസ് ചാൻസിലറിനെയോ പ്രിൻസിപ്പാലിനെയോ കാണാൻ പോകുവായിരിക്കും.

ഡ്രസ്സെല്ലാം അഴുക്കാണ്,  ഉള്ളതിൽ നല്ലത് നോക്കി ഇട്ടു, ബൈക്കിൽ കയറി.

10കിലോമീറ്ററോളം വണ്ടിയോടിച്ചു അവിടെത്തി.

500 ഏക്കറോളമുള്ള വിശാലമായ ഷോറൂം.
അല്ലു അർജുൻ സിനിമകളിൽ കണ്ടിട്ടുള്ള പോലെയുള്ള റൊമാന്റിക് ഹീറോകളേയും റൗഡി വില്ലനേയും മോഡേൺ പെൺകുട്ടികളേയും പ്രതീക്ഷിച്ചാണ് ചെന്നത്.

പ്രതീക്ഷകൾ ആസ്ഥാനത്തു.
ശാന്തമായ കോളേജ്. നാടൻ കുട്ടികൾ.

കോളേജ് ഒന്ന് വലംവെച്ചു ഒരു ഹോസ്റ്റലിനു മുന്നിൽ നിർത്തി.

Scholars Hostel.
ഏതോ ഒരു മഹാനെ കാണാൻ പോകുക തന്നെ.

രണ്ടാം നിലയിൽ.
മൂന്നാം നിലയിലേക്ക് കയറാൻ പോയ എന്നെ ജീവൻ തടഞ്ഞു.
സ്റ്റെപ്പിന്റെ സൈഡിൽ ആരോടോ സംസാരിക്കുകയാണവൻ.

അവിടെ ഡ്രസ്സ് അലക്കി തേച്ചു കൊടുക്കുന്ന ചേട്ടൻ ആണ്. ആ പരിചയം പുതുക്കുവാകും.

പുറത്തു കാഴ്ചകൾ കണ്ടങ്ങനെ നിന്നപ്പൊ ഒരു ഭയ്യാ വിളി. ആ ട്യൂൺ കേട്ടാലറിയ ജീവൻ തന്നെ.

രണ്ടു വലിയ കവറുകൾ കയ്യിൽ തന്നിട്ട്: I driving, cant hold. Please take.

ഹാ, ഈ അലക്കി തേച്ച ഡ്രസ്സ് എടുക്കാനായിരുന്നോ ഉറക്കത്തിൽ നിന്ന് എന്നേം വിളിച്ചുണർത്തി വന്നത്!
അതും 10കിലോ മീറ്റർ താണ്ടി!
ബെസ്റ്റ് കണ്ണാ ബെസ്റ്റ്!

തിരിച്ചുള്ള യാത്രയിൽ ജീവൻ ഇടക്കിടക്ക് ചോദിക്കുന്നുണ്ട്: Afsal Bhayyaa, are you okey?

പിന്നെ പരമ സുഖല്ലേ!